Als ouder van een kind met een beperking is het vaak moeilijk om onder woorden te brengen hoe deze ervaring voelt voor anderen die dit niet zelf meemaken. De vreugde, de uitdagingen, de onverwachte wendingen – het is een reis die anders verloopt dan je misschien had verwacht. Emily Perl Kingsley heeft dit gevoel verwoord in haar gedicht Welcome to Holland (1987). We delen het hier graag als herkenning en steun voor ouders. Dit is een vertaling in het Nederlands, het originele gedicht is in het Engels en onder het Nederlandse gedicht weergegeven. Daar staan ook de copyright gegevens van het gedicht.
Welcome To Holland
Ik word vaak gevraagd om de ervaring van het opvoeden van een kind met een beperking te beschrijven – om te proberen mensen die die unieke ervaring niet hebben gedeeld, te helpen het te begrijpen, om zich voor te stellen hoe het zou voelen. Het is zo...
Wanneer je een baby verwacht, is het alsof je een fantastische vakantie plant naar Italië. Je koopt een stapel reisgidsen en je maakt prachtige plannen. Het Colosseum. De David van Michelangelo. De gondels in Venetië. Je leert wat handige zinnetjes in het Italiaans. Het is allemaal heel erg opwindend!
Na maanden vol verwachting is de dag eindelijk daar. Je pakt je koffers en daar ga je. Enkele uren later landt het vliegtuig. De stewardess komt binnen en zegt: "Welkom in Holland."
"Holland?!?" zeg je. "Wat bedoel je met Holland?? Ik heb geboekt voor Italië! Ik zou in Italië moeten zijn. Mijn hele leven heb ik gedroomd van Italië."
Maar het vliegplan is gewijzigd. Je bent geland in Holland en daar moet je blijven. Het belangrijkste is dat ze je niet hebben meegenomen naar een vreselijke, smerige plek vol pest, honger en ziekte. Het is gewoon een andere plek.
Dus je moet nieuwe reisgidsen kopen. En je moet een geheel nieuwe taal leren. En je zult nieuwe mensen ontmoeten die je anders nooit had ontmoet. Het is gewoon een andere plek. Het tempo is trager dan in Italië, minder flitsend dan Italië. Maar nadat je er een tijdje bent geweest en je bent een beetje op adem gekomen, kijk je rond... en je begint te merken dat Holland windmolens heeft... en Holland heeft tulpen. Holland heeft zelfs Rembrandts.
Maar iedereen die je kent, is druk bezig om op en neer naar Italië te gaan... en ze scheppen allemaal op over wat een geweldige tijd ze daar hebben gehad. En voor de rest van je leven zul je zeggen: "Ja, daar zou ik ook naar toe gaan. Dat was wat ik had gepland."
En de pijn zal nooit, nooit, nooit, nooit weggaan... want het verlies van deze droom is een heel groot verlies.
Maar... als je je leven lang rouwt om het feit dat je niet in Italië bent gekomen, zul je misschien nooit vrij zijn om te genieten van de zeer speciale en zeer mooie dingen... van Holland.
1987 door Emily Perl Kingsley, all rights reserved, reprinted by permission of the author
